گزارشی از وضعیت اسفناک زندان قرچک ورامین بنا به گفته زهره اسدپور
زهره اسدپور فعال حقوق زنان، یکی از زنانی است که در تجمع روز جهانی زن مقابل ساختمان وزارت کار بازداشت و همراه با دیگر زنان بازداشتی به زندان قرچک ورامین منتقل شد.
زهره اسدپور پس از آزادی مشاهدات خود را تحت گزارشی با عنوان «قرچک رهایمان نخواهد کرد» به رشته تحریر درآورد.
وی در این گزارش وضعیت اسفناک این زندان و بهره کشی از زندانیان را نشان می دهد.
او از لحظه انتقال به زندان قرچک ورامین آغاز کرده است: « ون مخصوص حمل زندانیان وقتی به سمت اوین نرفت، برای همه‌ی ما مشخص بود که مقصد قرچک است، تمام راه را سرود و آواز خواندیم و خندیدیم، و گاه درباره‌ی آنچه که در قرچک در انتظارمان بود حرف زدیم. با فاصله‌ای ۱۸ ساله دوباره به بند عمومی می‌رفتم، بار پیش ۱۸ سال جوانتر بودم و دانشجویی بی‌تجربه و تنها…
به بچه‌ها می‌گویم تصویرتان را از زندانیان واقعی کنید، نه از آنها زامبیِ ایستک به دست (اصطلاحی که همانجا بچه‌ها ساختند) بسازید و نه تصویری سانتی‌مانتال…»
لازم به ذکر است که زندان شهر ری یا قرچک که ویژه زندانیان زن با جرائم عمومی است در بیابان‌های شرق تهران قرار گرفته است. در این زندان بیش از هزار زن در هفت سوله در شرایط پرازدحام و غیر بهداشتی، بدون دسترسی به آب آشامیدنی سالم، غذای مناسب، دارو و هوای تازه نگهداری می‌شوند. بیماری‌های عفونی و مصرف مواد مخدر و خشونت چه بین زندانیان و چه از سوی زندانبان علیه زندانیان در این زندان شیوع گسترده‌ای دارد.
متن کامل گزارش زهره اسدپور فعال حقوق زنان در رابطه با زندان قرچک ورامین
No comments:
Post a Comment