زندانی سیاسی ارژنگ داودی
زندانی سیاسی ارژنگ داودی از زندان مرکزی زاهدان شرح مختصری از وضعیت خود در این زندان را در پیامی به بیرون از زندان فرستاده است.
دژخیم یا بازرس کل در سال ۶۳ اسدالله لاجوردی معدوم که هر چند رئیس سازمان زندانها بود ولی از ترس این‌که مبادا توسط مبارزان اعدام انقلابی شود همراه با خانواده در ضلع غربی یعنی در بخش مسکونی زندان اوین زندگی می‌کرد. روزی از روزها که برای سرکشی به بندهای زندان اوین مراجعه کرده بود به هواخوری بند مربوطه؛ مربوط به زندانیان سیاسی و چون قبل از انقلاب ۵۷اکثریت قریب به اتفاق آنها را مجاهدین و چریکها تشکیل می‌دادند؛ هنگامی که دید زندانیان زیر سایه درخت نشستهاند فورا دستور داد درختان به جا مانده از دوران شاه را اره کنند و در حالیکه با عصبانیت به دیوارهای بند می‌کوبید گفت: «اگر می‌توانستم سایه دیوارها را هم از زندانیان می‌گرفتم».
اینک که قریب به ۴۰سال از انقلاب ۵۷ می گذرد؛ بازرس اداره کل زندانهای سیستان و بلوچستان به نام حسن نوری که به مراتب وحشی‌تر از لاجوردی معدوم است تحت عنوان پوچ رعایت مسائل امنیتی ولی در حقیقت به‌دلیل عقده‌های سرکوب شده شخصی تلاش می‌کند که حتی هوا را نیز از زندانیان دریغ بدارد.
در همین رابطه و به پیشنهاد وی و تأیید سردژخیم کل علیرضا بابایی که از نیروهای حفاظت اطلاعات رژیم است ترکیب پیشین ساختمان قرنطینه زندان زاهدان را به هم ریخته و سلولهایی به ابعاد ۱۶۰در ۱۸۰سانتیمتر ساخته است که فاقد هر گونه امکانات و حتی فاقد موکت؛ سرویسهای بهداشتی و حتی وسایل سرمایشی - گرمایشی می‌باشد. این دخمههای قرون‌وسطایی حتی پنجره ندارند و درهایشان آن‌قدر محکم و به هم چسبیده است که امکان جابه‌جایی هوا در آنها وجود ندارد و زندانیان به ناچار در این مکان قرار دارند. وی (حسن نوری) با وقاحت تمام مدعی شد که سلولها دقیقاً برای اذیت و آزار زندانیان خاص درست شده است.
هم میهنان.....
No comments:
Post a Comment